Unijne przepisy dotyczące cen transferowych a szwedzkie spółki zależne – najlepsze praktyki w zakresie dokumentacji cen transferowych

Szwedzkie spółki zależne muszą, podobnie jak inne podmioty działające na terenie UE, przestrzegać unijnych przepisów dotyczących cen transferowych, a jednocześnie brać pod uwagę specyfikę szwedzkiego prawa podatkowego. Dowiedz się, jakie są najlepsze praktyki w zakresie dokumentacji cen transferowych, które pomogą zapewnić zgodność z przepisami i zminimalizować ryzyko podatkowe.

Unijne przepisy dotyczące cen transferowych

Ceny transferowe, czyli te stosowane w transakcjach między podmiotami powiązanymi, są jednym z obszarów zainteresowania organów podatkowych na całym świecie. W Unii Europejskiej regulacje dotyczące cen transferowych opierają się na kilku zasadach i dokumentach. Podstawowe zasady dotyczące cen transferowych w UE to:

• zasada ceny rynkowej (ang. arm’s length principle) – wynika z art. 9 Modelu Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i kapitału. Zasada ta jest również zawarta w art. 11 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE);
• wytyczne OECD w sprawie cen transferowych – stanowią najbardziej kompleksowe źródło informacji na temat stosowania zasady ceny rynkowej. Najnowsza wersja wytycznych została opublikowana w 2022 roku;
• Dyrektywa w sprawie przeciwdziałania unikaniu opodatkowania (ATAD) – ma na celu zwalczanie agresywnego planowania podatkowego i unikania opodatkowania przez przedsiębiorstwa w UE;
• obowiązek składania raportów CbC (ang. country-by-country reporting) – wynika z Dyrektywy Rady (UE) 2016/881, która została zaimplementowana do polskiego prawa poprzez Ustawę z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (Dz.U. 2017 poz. 648).

Specyfika szwedzkiego prawa podatkowego

Szwedzkie spółki zależne muszą uwzględniać nie tylko unijne regulacje, lecz także specyfikę szwedzkiego prawa podatkowego. Szwedzki organ podatkowy (Skatteverket) publikuje własne wytyczne dotyczące cen transferowych, które są dostępne na jego stronie internetowej i stanowią ważne źródło informacji dla podatników. Ponadto orzecznictwo szwedzkich sądów administracyjnych w sprawach dotyczących cen transferowych jest bogate i może stanowić cenne źródło wiedzy dla spółek. Szwedzkie organy podatkowe oczekują też, że dokumentacja cen transferowych będzie zawierać informacje o tym, jak dana spółka zarządza ryzykiem związanym z transakcjami między podmiotami powiązanymi.

Najlepsze praktyki w zakresie dokumentacji cen transferowych

Dokumentacja cen transferowych jest ważnym elementem zapewnienia zgodności z przepisami podatkowymi oraz minimalizacji ryzyka związanego z nieprawidłowym ustalaniem cen w transakcjach między podmiotami powiązanymi. Pierwszym krokiem jest dokładna identyfikacja wszystkich transakcji zawieranych z podmiotami powiązanymi, które podlegają regulacjom cen transferowych. Zgodnie z art. 11a ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) podmiotami powiązanymi są między innymi spółki kapitałowe, w których jeden podmiot posiada bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25% udziałów w kapitale zakładowym drugiego podmiotu, lub podmioty, które są kontrolowane przez te same osoby fizyczne lub prawne.

Kolejną dobrą praktyką jest analiza funkcjonalna, która polega na określeniu funkcji, ryzyk i aktywów każdej ze stron transakcji, a następnie porównaniu ich z podmiotami niezależnymi działającymi na podobnym rynku. Jej celem jest określenie, która ze stron transakcji ponosi większe ryzyko i angażuje więcej aktywów. Powinno to bowiem znaleźć odzwierciedlenie w ustalanej cenie transferowej.

Wybór odpowiedniej metody ustalania cen transferowych

Wybór odpowiedniej metody ustalania cen transferowych jest niezbędny dla zapewnienia zgodności z zasadą ceny rynkowej. Wytyczne OECD wskazują na pięć głównych metod:

1. Metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej (CUP) – polega na porównaniu ceny stosowanej w transakcji kontrolowanej z ceną stosowaną w porównywalnej transakcji niekontrolowanej.
2. Metoda ceny odprzedaży (RPM) – stosowana głównie w przypadku dystrybutorów; polega na ustaleniu ceny transferowej poprzez odjęcie odpowiedniej marży od ceny, po której dystrybutor sprzedaje towar lub usługę podmiotowi niezależnemu.
3. Metoda koszt plus (CPM) – polega na dodaniu odpowiedniej marży do kosztów poniesionych przez dostawcę towaru lub usługi.
4. Metoda podziału zysku (PSM) – polega na podziale zysku osiągniętego w wyniku transakcji kontrolowanej między podmioty powiązane w sposób odzwierciedlający ich wkład w osiągnięcie tego zysku.
5. Metoda marży transakcyjnej netto (TNMM) – polega na porównaniu marży netto osiągniętej w transakcji kontrolowanej z marżą netto osiągniętą w porównywalnych transakcjach niekontrolowanych.

Wybór metody powinien być uzasadniony w dokumentacji cen transferowych wraz z uwzględnieniem specyfiki transakcji oraz dostępności danych porównawczych.

Przygotowanie dokumentacji cen transferowych

Dokumentacja cen transferowych powinna się składać z trzech głównych elementów:

• master file (dokumentacja grupowa) – zawiera informacje o strukturze grupy kapitałowej, globalnej strategii biznesowej oraz polityce cen transferowych;
• local file (dokumentacja lokalna) – obejmuje szczegółowe informacje o transakcjach kontrolowanych przeprowadzanych przez dany podmiot powiązany, w tym analizę funkcjonalną, analizę porównawczą oraz uzasadnienie wyboru metody ustalania cen transferowych;
• country-by-country report (CbC) – to raport składany przez jednostki dominujące dużych międzynarodowych grup kapitałowych, zawierający informacje o przychodach, zyskach, podatkach i innych danych finansowych z podziałem na poszczególne kraje.

Elementy dokumentacji cen transferowych powinny być przygotowane w sposób rzetelny, wyczerpujący i zgodny z wytycznymi OECD oraz przepisami prawa unijnego. Szwedzkie spółki zależne działające w ramach międzynarodowych grup kapitałowych, muszą sprostać wyzwaniu prawidłowego ustalania cen transferowych – zgodnie z unijnymi i szwedzkimi przepisami podatkowymi. Przestrzeganie najlepszych praktyk w zakresie dokumentacji cen transferowych, uwzględniających specyfikę szwedzkiego prawa podatkowego, pozwoli zminimalizować ryzyko podatkowe i zagwarantować zgodność z obowiązującymi regulacjami.