Podatki a innowacje — jak korzystać z ulg podatkowych dla firm inwestujących w badania i rozwój w Szwecji?

Szwedzkie przedsiębiorstwa prowadzące badania związane z rozwojem i innowacjami mogą liczyć na atrakcyjne warunki podatkowe. Ulga dotyczy głównie branży technologicznej, a warunkiem jej otrzymania jest odpowiednie dokumentowanie pracy i dokonań. Jak w praktyce wygląda szwedzka zachęta do prowadzenia takiej działalności? Oto szczegóły!

Rozwój i innowacje nagrodzone ulgami — czym jest Forskningsavdrag?

Szwecja uchodzi za kraj, który przoduje w innowacjach. Jest kolebką wielu rozwiązań technologicznych — między innymi w branży FinTech. Przedsiębiorcy, którzy stawiają w swojej działalności właśnie na rozwój w tym kierunku, mogą liczyć na odczuwalne wsparcie ze strony państwa. Forskningsavdrag to swoista zachęta podatkowa, powodująca obniżenie składek na ubezpieczenie społeczne pracowników zatrudnionych w innowacyjnej firmie. Z sumy rzeczywistych składek na ubezpieczenie społeczne można miesięcznie odjąć maksymalnie 3 000 000 koron. Aby skorzystać z tego przywileju, należy dokładnie udokumentować swoją działalność badawczą.

Kto może obniżyć składki dzięki Forskningsavdrag ?

Co do zasady Forskningsavdrag jest przeznaczony dla osób, które w swojej pracy zawodowej zajmują się szeroko rozumianymi badaniami i rozwojem (R&D). Mogą to być pracownicy zarówno rodzimych, szwedzkich firm, jak i podmiotów zagranicznych, które opłacają składki właśnie na terenie Szwecji. Co więcej, forma czy zakres działalności nie ma znaczenia — z ulgi może skorzystać zarówno samodzielny przedsiębiorca, jak i duża, międzynarodowa spółka. O wszystkim decyduje charakter prowadzonych prac (projekty badawczo-rozwojowe).

Kogo może objąć Forskningsavdrag?

Odliczenia z tytułu badań to opcja zarówno dla pracowników etatowych, jak i zleceniobiorców. Muszą jednak spełniać warunki niezbędne do zastosowania odliczenia. Praca nie musi być wykonywana czy świadczona na terenie Szwecji. Ulga dotyczy także tych, którzy działają na przykład w ramach delegacji do innego kraju lub w trakcie podróży służbowej. Ważne ograniczenie w ramach tego odliczenia podatkowego to wiek. Z tego przywileju wyłączeni są pracownicy, którzy w danym roku podatkowym osiągają wiek 66 lat (oraz starsze osoby). Ta zasada wynika z istoty systemu emerytalnego w Szwecji. Każde nabyte prawo do świadczenia emerytalnego musi odpowiadać opłaconej składce. Jeśli tak się nie stanie, system nie będzie gwarantem stabilności finansowej w dłuższej perspektywie. Żadne ulgi czy potrącenia ze składek na ubezpieczenia społeczne nie powinny wpływać na wysokość składki emerytalnej. Zatem jakie warunki są niezbędne do zastosowania odliczenia?

1. Działalność komercyjna

Z ulgi podatkowej dla pracowników naukowych i badawczych mogą skorzystać osoby zatrudnione w celach komercyjnych. W końcu odliczenie ma na celu stymulowanie zwiększonych inwestycji w badania i rozwój w sektorze przedsiębiorstw. Jeśli to instytucja publiczna — na przykład urząd regionalny czy uczelnia wyższa — finansuje dany projekt, nie można stosować odliczeń w podatku. Wyłączenie obejmuje każde działanie w tej dziedzinie, które nie jest nastawione na zysk. Z tego powodu takie podmioty jak fundacje nie są uprawnione do odliczenia. Jeśli firma kieruje się celami handlowymi, odliczenie obowiązuje i nie przeszkadza w tym fakt, że na przykład część zakładu zależy do samorządu.

2. Czas pracy

Można dokonać odliczenia podatkowego za pracę naukową, jeżeli w ciągu miesiąca pracownik przepracował przynajmniej 50% rzeczywistego czasu pracy (lub 15 godzin). Gdy jest zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin, na przykład na 32 godziny tygodniowo, powinien poświęcić średnio co najmniej 16 godzin (50 procent) tygodniowo na badania lub rozwój, aby pracodawca mógł dokonywać odliczeń. Czym jest wspomniany czas rzeczywisty? To okres, w którym dana osoba faktycznie pracowała. Nie należą do niego takie przerwy jak urlop wypoczynkowy, urlop macierzyński czy zwolnienie lekarskie. Oczywiście rzeczywisty czas pracy może być przeznaczony na działania badawcze i rozwojowe, ale także na wszystkie pozostałe obowiązki pracownika, takie jak prowadzenie dokumentacji.

Jak dokonać obniżenia składki?

To, co nazywa się ogólnie „składkami pracodawcy”, czyli w Szwecji 31,42% wynagrodzenia, to suma liczby rzeczywistych składek (19,8%) i ogólnego podatku dochodowego (11,62%). Przepisy mówią, że przedsiębiorca powinien dokonać potrącenia nie większego niż 10% podstawy wynagrodzenia dla osoby pracującej w branży badawczej. Od czego zależy maksymalna wysokość odliczenia w danym roku? Głównie od wielkości składek. Jak zostało już powiedziane, odliczenie nie może wpływać na zmniejszenie składek emerytalnych (10,21%). W efekcie odliczenie będzie wynosić 9,59%.

Co więcej, ogólny podatek od wynagrodzeń w Szwecji jest obniżony o dziesięć punktów procentowych. Wylicza się go na tej samej podstawie co składki na ubezpieczenie społeczne. Od sumy rzeczywistych składek na to ostatnie (które płaci pracodawca) i ogólnego podatku dochodowego można odliczyć łącznie 19,59% podstawy wymiaru składki. Jak to wygląda na przykładzie?

Naukowiec pracujący w laboratorium chemicznym zarabia miesięcznie 50 000 koron szwedzkich. Składki odprowadzane przez jego pracodawcę wynoszą wówczas 15 710 koron (31,42%). 4 795 koron, czyli 9,59% wynagrodzenia potrąca się z realnych składek przedsiębiorcy. Dodatkowo podatek dochodowy zostaje obniżony o 10%, co daje obniżkę o ok. 5 000 koron. Można dokonać odliczeń na łączną kwotę 9 795 koron szwedzkich, przy czym opłaty wynoszą 5 915 koron. To 11,83% wynagrodzenia (31,42 - 19,59 = 11,83).

Jak się okazuje, osoby związane zawodowo z szeroko rozumianymi rozwojem i innowacją, mogą liczyć w Szwecji na atrakcyjne warunki podatkowe. Warto zatem wiedzieć, kto i kiedy może z tych przywilejów skorzystać.